Blog Robin & Femke in Nepal: inpakken, afscheid nemen en wegwezen

Inpakken, afscheid nemen en wegwezen

Robin en Femke vertrekken over morgen naar Nepal en delen hun ervaringen met ons! Om de beurt zullen ze een blog schrijven. Deze eerste van Robin (21 jaar)

Morgen is het zover! Dan ga ik naar Nepal! Ik kan het bijna niet geloven. Als meisje van tien jaar zei ik al dat ik naar het buitenland zou gaan om een wereldreis te maken. Ik had nooit verwacht dat dit ooit zou lukken, maar ‘look at me now!’.

Aan de ene kant vind ik het ontzettend eng. Mijn vrienden en familie zal ik voor zeker vijf maanden niet zien en alles dat vertrouwd is laat ik ver achter mij. Aan de andere kant is dit het avontuur waar ik al mijn hele leven van droom. Ik ga een nieuwe cultuur ontdekken, nieuwe mensen leren kennen en vooral mijzelf leren kennen.

Nu vraag je je misschien af ‘’Robin, wat ga je in hemelsnaam doen in Nepal?’’ Goede vraag! Ik ga stagelopen bij een revalidatiecentrum en opvangtehuis voor kinderen tussen de vier en twintig jaar. Deze kinderen hebben een operatie ondergaan (vooral amputaties) en worden in het revalidatiecentrum behandeld. Naast de behandeling hebben zij niet echt een dagprogramma. Samen met mijn studiegenootje Femke ga ik kijken hoe wij de dag invulling kunnen geven voor deze kinderen. Het zal een pittige, maar hele leerzame stage worden verwacht ik.

Hoe zijn we erop gekomen om stage te gaan lopen in Nepal? Ongeveer anderhalf jaar geleden hebben Femke en ik een bijeenkomst bezocht voor het stagelopen in het buitenland. We waren eigenlijk meteen verkocht en zijn direct begonnen met zoeken naar stageplekken in verschillende landen. ‘’Een stageplek is zo gevonden!’’ dacht ik, maar dit viel tegen. Ik denk dat we zeker vier verschillende organisaties hebben aangeschreven voor wij terecht kwamen bij Go Pure. Go Pure is een organisatie die gespecialiseerd is in stageplekken en vrijwilligerswerk in Azië. Na een skypegesprek met Janne, de eigenaar van Go Pure, werd het Fem en mij duidelijk dat wij heel graag naar Nepal wilde. Nu was het alleen nog zaak om goedkeuring te krijgen vanuit de hogeschool! Dit was nogal een klus, maar het is ons uiteindelijk gelukt. Vervolgens was het tijd om alle praktische zaken te gaan regelen, zoals het boeken van een vlucht, het halen van de juiste inentingen en het afsluiten van (reis)verzekeringen. Ondertussen zijn we een paar honderd euro lichter, een paar beurse armen en antivirussen rijker en komt onze vliegdatum steeds dichterbij. Ik kan Nepal bijna ruiken.

Natuurlijk is het niet alleen maar leuk en fantastisch. Zo moet er ook afscheid genomen worden van iedereen. Ik dacht dus dat ik hier wel goed in zou zijn, ik heb immers nog nooit heimwee gehad en als ik op vakantie ben dan mis ik eigenlijk niemand van mijn familie en vrienden. Ik was even vergeten dat ik niet op vakantie ga voor twee weken, maar ga wonen in een ander land voor vijf maanden. Ik merk nu weer hoeveel waarde ik hecht aan alle lieve, mooie mensen om mij heen en hoe erg ik hen ga missen.

Ondanks dat het afscheid me zwaarder zal vallen dan verwacht, merk ik wel dat ik klaar ben voor deze nieuwe fase in mijn leven. Ik merk dat ik weer meer energie heb nu ik mijn stage in Nederland heb afgerond. Ook ben ik bezig met al mijn spullen en kleding uitzoeken zodat ik met een ‘’schone lei’’ kan beginnen als ik weer terug in Nederland ben. Als dat klaar is, wordt het tijd om mijn koffer in te gaan pakken en me mentaal voor te bereiden op dit nieuwe avontuur! Het voelt nog heel onwerkelijk en het is ook nog niet echt geland dat ik morgen al in het vliegtuig zit. Ik denk dat dat moment pas komt als ik daadwerkelijk op Schiphol sta met mijn familie en vrienden. Het aftellen is in ieder geval begonnen!

Liefs Robin