Suzanne in Sri Lanka ?

In april van dit jaar vonden heftige aanslagen plaatst in Sri Lanka. Dit had heel veel impact op het land en gold er een negatief reisadvies. In juni jl. is dit reisadvies weer aangepast en mogen deelnemers weer naar Sri Lanka. En nu gaat Suzanne weer voor het eerst via Go Pure naar Sri Lanka voor haar verpleegkunde stage.

Hoe gaat het nu daar? En hoe ervaart zij de culturele verschillen zo in het begin na aankomst? Lees hieronder Suzanne haar verhaal! 

Suzanne: “Vandaag ben ik precies een week in Sri Lanka. En wat is er veel gebeurt in die week! Het begon allemaal met een reis van ongeveer 20 uur. Bij aankomst werd ik opgewacht door driver van de organisatie van Go Pure, super fijn want na deze reis had ik echt geen puf meer om de weg te moeten zoeken. De rit richting het zuiden naar Galle duurde ongeveer 2,5 uur. De wegen zijn hier redelijk goed en de omgeving was erg mooi. Helemaal geen straf dus. Onderweg kreeg ik een kokosnoot en een Sri Lankeese delicatesse: deeg met daarin vlees en een half ei. Het smaakte best wel lekker! Ik vond het alleen reizen helemaal geen obstakel, juist wel lekker rustig, muziekje op en gaan….

Eenmaal in het vrijwilligershuis wel een tegenvallertje, want er waren op het moment geen andere vrijwilligers. Oh nee! Ik had me er erg op verheugd om nieuwe mensen te ontmoeten, maar nu was ik even op mijzelf aangewezen. Door de heftige gebeurtenissen in Sri Lanka wist ik dat er nog minder mensen/toeristen waren, maar gelukkig arriveert snel een Amerikaans gezin en komen later deze maand een aantal andere Franse meisjes. Fijn, want ik deel graag mijn verhalen met anderen en hoor graag belevenissen van anderen.

En er zijn heel veel verhalen om te delen, want jeetje echt alles is hier anders dan thuis! Vooral het weer, heerlijk die warmte, maar ook wel erg wennen. Ook het Hospital waar ik de komende weken stage zal lopen is zó anders dan de bekende Nederlandse setting. Ik loop stage op de kraamafdeling.

Zo is de hygiëne hier anders. Alle aankomende moeders liggen in een grote zaal op dunne matrasjes. Er wordt heel anders omgegaan met zaken als wij in Nederland. Het kan hier zomaar gebeuren dat er een eekhoorn van het plafond valt en loopt dan gewoon rond. Ook de manier waarop met patiënten om wordt gegaan is hier ‘bijzonder’ en heel anders dan in Nederland. Vrouwen mogen tijdens de bevalling niet zichtbaar pijn laten horen. Aan al deze dingen moet ik nog wel even wennen en zal straks anders gaan dan nu in het begin. Het contact maken met de patiënten en verpleegkundigen gaat ook nog niet helemaal zoals ik dat voor me zag. Doordat het Engels vaak erg zacht en voor mij onverstaanbaar is.

Dit zijn allemaal best wel lastige dingen, maar tegelijkertijd is dat ook wel waar ik voor heb gekozen. Ik wilde het échte Sri Lanka leren kennen, écht de locals ontmoeten en zien hoe het in een ander land gaat. Ik moet zeggen dat dat al wel aardig lukt. Zo kwam ik er al snel achter dat dit eiland mega mooi is en dat de mensen onwijs vriendelijk zijn. Ook al is de taal soms een obstakel: de mensen hier lachen altijd en zijn erg gastvrij! Een meisje dat ik in het ziekenhuis leerde kennen had me afgelopen weekend bij haar thuis uitgenodigd. Ze heeft mij van alles laten zien en een lokale maaltijd voor mij gemaakt. Erg leuk!

Ook ben ik in mijn eerste weekend naar Mirissa gegaan, een paradijselijk kustplaatsje. Mooie stranden, blauwe zee, heel veel palmbomen, de allerlekkerste smoothies, schildpadden, dolfijnen en walvissen. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, want deze plek is echt geweldig! En maar een uurtje met de bus vanuit Galle. Die bus is dan wel weer heel anders als de bussen in Nederland: hij stopt heel vaak, rijd soms mega hard en er is hele harde vrolijke muziek. Dit alleen al was een ervaring op zich.

Terwijl ik dit schrijf zit ik op mijn mega bed van mijn eigen kamer met uitzicht op de tuin. Er klinken allemaal vrolijke geluidjes van vogeltjes en het is heel groen. Het vrijwilligershuis is echt top, er is lekker en gevarieerd eten, de eigenaar is erg behulpzaam en ik voel me hier fijn! Het huis is wel wat basic en gedateerd, maar ik denk zomaar dat dat een van de vele cultuurverschilletjes is en dat hoort volgens mij ook een beetje bij het reizen?”

Tot snel weer! Suzanne